Objawy wirusa brodawczaka ludzkiego

26 grudzień 2022

HPV bardzo często praktycznie nie objawia się w żaden sposób. Głównymi objawami wirusa brodawczaka ludzkiego są oczywiście brodawki, które mogą pojawić się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach: na genitaliach, dłoniach, ramionach, szyi i innych częściach ciała. Przeczytaj więcej o ukrytych przejawach tego wirusa i metodach jego leczenia w następnym artykule.

Co to jest wirus brodawczaka ludzkiego

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) to ogólna nazwa ponad 70 różnych wirusów, które mogą powodować choroby różnych narządów ludzkich: niektóre wirusy HPV powodują choroby skóry, inne powodują brodawki narządów płciowych (brodawki narządów płciowych) i inne choroby narządów płciowych. Każdy z wirusów z grupy HPV ma swój własny numer sekwencyjny i różni się od innych wirusów unikalnym składem DNA.

Obecnie udowodniono rolę niektórych typów wirusów brodawczaka ludzkiego w rozwoju nowotworów złośliwych różnych narządów: na przykład raka szyjki macicy, raka prącia, raka gardła itp. Różne typy wirusów brodawczaka ludzkiego dzieli się na grupy, w zależności od ich zdolności do wywoływania nowotworów złośliwych. Tak więc zwyczajowo rozróżnia się wirusy o wysokiej, średniej i niskiej onkogenności (onkogenność to zdolność wirusa do wywoływania raka). Wirusy o wysokiej onkogenności obejmują HPV 16 i 18, tk. częściej występują w raku szyjki macicy.

Jak HPV dostaje się do organizmu

Najczęstszą drogą przenoszenia wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) jest kontakt seksualny, dlatego ta infekcja jest klasyfikowana jako grupa chorób przenoszonych drogą płciową (STD). Ponadto zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) jest możliwe poprzez kontakt uszkodzonej skóry lub błon śluzowych z wydzielinami chorego (np. bielizną, ręcznikami itp. ) Możliwe jest przeniesienie wirusa brodawczaka ludzkiego z matki na dziecko podczas porodu .

Przejrzeć

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest najczęstszą infekcją wirusową dróg rodnych. Większość aktywnych seksualnie kobiet i mężczyzn zaraża się w pewnym momencie swojego życia, a niektóre mogą zostać ponownie zakażone.

Szczytowy okres zachorowań zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn rozpoczyna się natychmiast po rozpoczęciu przez nich aktywności seksualnej. HPV jest przenoszony drogą płciową, ale seks penetrujący nie jest wymagany do przeniesienia wirusa. Kontakt ze skórą do genitaliów jest dobrze znaną drogą przenoszenia.

Wiele typów HPV nie powoduje problemów. Infekcje HPV zwykle ustępują samoistnie bez żadnej interwencji w ciągu kilku miesięcy od ich nabycia, a około 90% ustępuje w ciągu 2 lat. Niewielka część infekcji niektórymi typami HPV może przetrwać i przekształcić się w raka.

Rak szyjki macicy jest zdecydowanie najczęstszą chorobą związaną z HPV. Prawie wszystkie przypadki raka szyjki macicy mogą być spowodowane infekcją HPV.

Pomimo ograniczonych danych na temat nowotworów odbytu i narządów płciowych innych niż rak szyjki macicy, coraz więcej dowodów łączy HPV z rakiem odbytu, sromu, pochwy i prącia. Chociaż te nowotwory są mniej powszechne niż rak szyjki macicy, ich związek z HPV sprawia, że można im potencjalnie zapobiegać, stosując te same strategie profilaktyki pierwotnej, co w przypadku raka szyjki macicy.

Typy HPV, które nie powodują raka (zwłaszcza typy 6 i 11), mogą powodować brodawki narządów płciowych i brodawczakowatość dróg oddechowych (choroba, w której guzy rozwijają się w drogach oddechowych prowadzących z nosa i ust do płuc). I chociaż te stany bardzo rzadko prowadzą do śmierci, często mogą prowadzić do chorób. Brodawki narządów płciowych są szeroko rozpowszechnione i wysoce zakaźne.

Jak HPV jest przenoszony i manifestowany

We współczesnej medycynie zidentyfikowano ponad 150 typów wirusa. W zależności od rodzaju wpływa na pracę wszystkich narządów i układów organizmu człowieka. Na przykład osoby zakażone zauważają różne nowotwory na skórze i błonach śluzowych w postaci brodawek narządów płciowych i narośli przypominających brodawki.

Główną drogą transmisji jest kontakt fizyczny z nosicielem, w tym stosunek płciowy bez prezerwatywy. Ale dość często zaraża się również środkami domowymi. Zwykle po wejściu do organizmu infekcja nie objawia się w żaden sposób, więc ludzie nawet nie wiedzą, że są nosicielami.

Jak objawia się infekcja wirusem brodawczaka?

Najczęstszymi objawami zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego są:

Spiczaste brodawki. Rozwój kłykcin kończystych i brodawczaków narządów płciowych jest częściej powodowany przez HPV o niskim ryzyku onkogennym. Kłykciny są pojedyncze i ogniskowe, zwykle występują w miejscach zranionych podczas stosunku płciowego. Wielkość elementów wynosi od 1 milimetra do kilku centymetrów, kształtem przypominają „zarozumialca" lub „kalafiora" i są umieszczone na wąskiej podstawie (nodze). Najczęściej kobiety znajdują brodawki w dotyku podczas mycia, co jest odczuwalne jako nierówność. Przy dużej liczbie lub wielkości brodawek narządów płciowych mogą być zranione i krwawić, zakłócać normalne życie seksualne i poród oraz powodować dyskomfort psychiczny. Swędzenie rzadko towarzyszy objawom zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego.
brodawczaki (brodawki). W przeciwieństwie do brodawczaków o charakterze nowotworowym, brodawczaki wirusowe pojawiają się, znikają i pojawiają się ponownie, ponieważ ich nasilenie zależy od stanu obrony organizmu w danym momencie. Brodawczaki wirusowe nie różnią się kolorem od normalnej skóry i mogą rosnąć w dowolnym miejscu.
Płaski kłykcin szyjki macicy. Kłykcina płaska jest przejawem przewlekłej, trwającej od dawna infekcji wirusowej, która spowodowała zmiany w komórkach nabłonka szyjki macicy. Można go łączyć z brodawkami narządów płciowych na zewnętrznych narządach płciowych. Zmiany w szyjce macicy, charakterystyczne dla HPV, zawsze ostrzegają lekarza, ponieważ kobiety, które mają tego wirusa od dłuższego czasu, są 65 razy bardziej narażone na zachorowanie na raka szyjki macicy niż te, które go nie mają. Jednak obecność wirusa wysokiego ryzyka w organizmie nie oznacza, że kobieta na pewno zachoruje na raka. Konieczne jest posiadanie dodatkowych czynników, aby komórki mogły przerodzić się w komórki złośliwe. Fakt wykrycia typów wirusa wysokiego ryzyka daje pacjentowi znaczną przewagę w walce z chorobą; tutaj formuła „przezorny jest uzbrojony" jest jak najbardziej odpowiednia. Tak więc średni wiek kobiet z pierwszymi objawami transformacji złośliwej w szyjce macicy wynosi 30 lat, a średni wiek pacjentek z rakiem szyjki macicy to 50 lat.

Objawy HPV u kobiet

U kobiet zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego może powodować pojawienie się brodawek narządów płciowych - brodawek narządów płciowych, które w wielu przypadkach stwierdza się dopiero podczas badania ginekologicznego.

Rosną około trzech miesięcy po zakażeniu. Najczęściej powstają na wargach sromowych mniejszych, w pochwie, na szyjce macicy, kanale szyjki macicy, na skórze wokół odbytu.

Na zewnątrz są to małe formacje, które znajdują się na szerokiej „nodze" i mają nierówne krawędzie. Jednocześnie te typy HPV, które powodują brodawki narządów płciowych, nie są tymi, które powodują raka.

Objawy choroby u kobiet obejmują również śródnabłonkową neoplazję szyjki macicy - stan przedrakowy błony śluzowej macicy, który powoduje naruszenie dojrzewania komórek. W tej chwili lekarze znają trzy etapy tej choroby, z których dwa nie są szczególnie niebezpieczne, a trzeci to pierwszy etap raka szyjki macicy. Podobne objawy wywołują wirusy typu 16 i 18. Również rak jest prowokowany przez 31, 33, 35 i 39 typów.

Objawy HPV zarówno u kobiet, jak i mężczyzn mogą obejmować obecność niewielkich narośli nie tylko na genitaliach, ale także w innych miejscach - pod gruczołami piersiowymi, pod pachami, na szyi i na powiekach.

Dla mężczyzn choroba jest mniej niebezpieczna niż dla kobiet. A jeśli niektóre rakotwórcze typy wirusa, które powodują rozwój narośli na skórze u mężczyzny, rzadko wywołują guzy u silniejszej płci, to kobieta, która zaraziła się nimi od mężczyzny, naraża się na ryzyko zachorowania na raka szyjki macicy.

Przebieg ciąży

W czasie ciąży widoczne brodawki często powracają, mają tendencję do znacznego powiększania się, stają się luźne, duże formacje mogą powodować trudności podczas porodu. Istnieją dowody na to, że pierwotna infekcja HPV w czasie ciąży może prowadzić do zagrożenia przerwaniem ciąży, ale kwestia, czy taka infekcja powoduje wady rozwojowe płodu, jest kwestią sporną.

Częstotliwość przenoszenia HPV z matki na płód, według różnych badaczy, waha się dość znacząco - od 4 do 80%. Nadal nie wiadomo dokładnie, w jaki sposób wirus jest przenoszony. Najprawdopodobniej przez kanał szyjki macicy i błony płodowe drogą wstępującą lub kontaktową, gdy dziecko przechodzi przez kanał rodny matki.

Ostatnio rozwój brodawczaków krtani, tchawicy i oskrzeli oraz brodawek odbytowo-płciowych u niemowląt został powiązany z zakażeniem HPV podczas porodu. Choroba jest dość rzadka, dodatkowo opisano przypadki tej choroby u dzieci urodzonych przez cesarskie cięcie, więc obecność wirusa HPV i jego objawy u ciężarnej nie jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.

Wskazaniem do zabiegu może być jedynie obecność kłykcin olbrzymich, które utrudniają poród naturalnym kanałem rodnym. Ale takie kłykciny występują tylko u kobiet z ciężkim niedoborem odporności, takim jak AIDS.

Po porodzie HPV wykryty w czasie ciąży najczęściej nie jest wykrywany, a objawy kliniczne w postaci masywnych narośli znacznie się zmniejszają lub zanikają. Należy zauważyć, że wirus HPV wykryty po raz pierwszy w czasie ciąży z reguły nie jest wykrywany po porodzie.

Czynniki ryzyka raka szyjki macicy

pierwszy stosunek płciowy w młodym wieku;
wielu partnerów seksualnych;
używanie tytoniu;
immunosupresja (na przykład osoby zakażone wirusem HIV są bardziej narażone na zakażenie HPV i są zakażone szerszą gamą typów HPV).

Diagnostyka

Główną metodą diagnozowania PVI jest rutynowe badanie kliniczne. Aby potwierdzić tę diagnozę, stosuje się kolposkopię (badanie błony śluzowej szyjki macicy i pochwy za pomocą specjalnego urządzenia powiększającego) oraz badanie cytologiczne (w tym celu pobiera się skrobanie z kanału szyjki macicy iz powierzchni szyjki macicy).

Badanie cytologiczne nie ujawnia samego wirusa, ale charakterystyczne dla tej infekcji zmiany w komórkach nabłonka szyjki macicy. Badanie histologiczne pomaga wyjaśnić diagnozę cytologiczną: w tym przypadku nie pobiera się zeskrobania komórek powierzchniowych, jak w cytologii, ale kawałek tkanki i bada się nie tylko strukturę komórek, ale także prawidłowe ułożenie ich warstwy. W czasie ciąży zwykle nie wykonuje się biopsji.

Do określenia rodzajów wirusa i ich ryzyka onkogennego stosuje się reakcję łańcuchową polimerazy (PCR), która określa fragmenty DNA patogenu. Pozwala dokładnie określić obecność wirusa HPV w szyjce macicy. Jest to ważne dla rokowania rozwoju chorób szyjki macicy.

Leczenie HPV

Ponieważ obecnie niemożliwe jest całkowite wyleczenie zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego (wraz z tym często obserwuje się spontaniczne, samoistne wyleczenie), leczy się objawy HPV, a nie obecność wirusa w organizmie. Jednocześnie skuteczność różnych metod leczenia wynosi 50-70%, aw jednej czwartej przypadków choroba powraca już po kilku miesiącach od zakończenia leczenia.

Biorąc pod uwagę możliwość samoistnego ustąpienia kłykcin kończystych, czasem wskazane jest, aby nie przeprowadzać żadnego leczenia. Kwestia zasadności leczenia każdej pacjentki w ciąży jest ustalana indywidualnie.

W takim przypadku należy unikać czynników obniżających odporność (hipotermia, silny stres emocjonalny, chroniczne przepracowanie, beri-beri). Istnieją badania wykazujące profilaktyczne działanie retinoidów (beta-karotenu i witaminy A), witaminy C oraz mikroelementów, takich jak folian, na infekcje HPV.

Najczęściej stosowanymi metodami leczenia brodawek narządów płciowych są:

Destrukcyjne metody

Metody niszczące to miejscowe leczenie mające na celu usunięcie brodawek narządów płciowych. Istnieją fizyczne (kriodestrukcja, laseroterapia, diatermokoagulacja, wycięcie elektrochirurgiczne) i chemiczne (kwas trójchlorooctowy) metody niszczące, a także chirurgiczne usuwanie brodawek narządów płciowych.

U kobiet w ciąży można stosować metody niszczenia fizycznego oraz preparaty kwasu trichlorooctowego. Leczenie metodami destrukcyjnymi jest pożądane, aby przeprowadzać je tylko we wczesnych stadiach ciąży, zachowując szczególną ostrożność. Jednocześnie należy liczyć się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych podczas leczenia (krwawienie i wtórna infekcja na skutek zaburzeń krążenia, powikłania toksyczne) oraz możliwością ponownego pojawienia się brodawek narządów płciowych po ich usunięciu.

Leki cytotoksyczne

Leki cytotoksyczne są ŚCIŚLE PRZECIWWSKAZANE w czasie ciąży. Kobietom w wieku rozrodczym zaleca się skuteczną antykoncepcję lub powstrzymanie się od aktywności seksualnej na czas leczenia.

Metody immunologiczne

Interferony są najczęściej stosowane w leczeniu infekcji HPV. Są rodziną białek wytwarzanych przez komórki układu odpornościowego w odpowiedzi na stymulację wirusową. Preparaty immunoglobulin stosuje się w połączeniu z miejscowym stosowaniem leków. Leki te są aktywnie stosowane w późnej ciąży. Jednak w 60% przypadków nawet długotrwała terapia interferonem nie prowadzi do poprawy klinicznej i nie zapobiega zakażeniu płodu HPV.

Specyficzne leki przeciwwirusowe

specyficzne leki przeciwwirusowe. Leki te nie są stosowane u kobiet w ciąży z zakażeniem wirusem brodawczaka, ze względu na niewystarczająco zbadany wpływ na płód. Nawiasem mówiąc, dobrze znany lek przeciwwirusowy nie ma wpływu na HPV.

Streszczenie

Swędzenie może być spowodowane przez PVI, ale aby potwierdzić tę przyczynę, należy wykluczyć wszystkie inne możliwe przyczyny świądu przenoszonego przez kontakt. To nie jest choroba przenoszona drogą płciową, a infekcja niekoniecznie musi pochodzić od partnera seksualnego i niekoniecznie w ogóle z życia seksualnego. Prezerwatywa, dziewictwo, stały partner seksualny, abstynencja - nie oznaczają niemożności zarażenia się PVI.
HPV jest szeroko rozpowszechniony, jego wykrycie w organizmie jest raczej wzorem niż osobliwością.
PVI rozpoznaje się „na oko", na podstawie objawów klinicznych, a nie metodą PCR.
W przypadku wykrycia PVI konieczna jest kolposkopia, w razie potrzeby biopsja i leczenie. Jeśli możesz zrezygnować z OK zewnętrznych narządów płciowych i nie leczyć, to szyjkę macicy należy koniecznie zbadać i leczyć. PVI jest najczęstszą przyczyną raka szyjki macicy.
W przypadku wykrycia HPV konieczne jest zbadanie partnera, ponieważ rak prącia jest tą samą konsekwencją PVI, co rak szyjki macicy. Badanie to też oko, a nie PCR.
Leczeniu podlegają objawy PVI – OK lub kłykcin płaski – a nie obecność wirusa w organizmie.
Pierwszy etap leczenia jest zachowawczy. Podstawą terapii są leki przeciwwirusowe, m. in. - lokalnie. Immunomodulatory są pomocniczym i opcjonalnym składnikiem leczenia.
Swędzenie może być spowodowane przez PVI, ale należy wykluczyć wszystkie inne możliwe przyczyny swędzenia, aby potwierdzić tę przyczynę.
PVI powraca ze spadkiem odporności. Nie świadczy to o nieskuteczności wcześniejszego leczenia. Żadne leczenie nie może całkowicie usunąć wirusa z organizmu i nie gwarantuje całkowitej eliminacji OK.
PVI może zostać przeniesiony podczas porodu z matki na dziecko, powodując brodawczakowatość krtani. Jest to łatwe do wyleczenia. Kondylomatoza nie jest wskazaniem do cięcia cesarskiego.

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) może przebywać w ciele kobiety latami i nie objawiać się w żaden sposób, jednocześnie stale zagrażając ryzyku rozwoju chorób nowotworowych i przedrakowych swojej „pani".